Liefde vinden voor jezelf
Bijgewerkt op: 9 feb.
Het was een speciale dag, want het was dé dag om de opdracht uit te voeren die mijn toenmalige coach mij gegeven had: afscheid nemen van mijzelf. Of iets verfijnder gezegd; een stukje van mijzelf. Mijn vriendin en ik deden die dag een roadtrip over het eiland. Oktober 2017, Sardinië.
De brief zat al netjes opgevouwen in mijn handtasje. Ik had de brief de week ervoor met zorg geschreven en ook de nodige tranen gelaten tijdens het schrijven. Ik dacht daar nog even aan toen we op een weg belandden die direct langs het strand en de zee liep. Het was een onstuimige ochtend met veel wind, dikke wolkenpartijen en de zon die zich maar lastig kon laten zien. Waarschijnlijk was het door het weer ook uitgestorven. Toen ik vanachter het stuur deze strook zag, wist ik dat dit de plek was. We parkeerden de auto in een van de honderden lege vakken en stapten uit.
Overlevingsmechanisme en patronen
Wat er exact in de handgeschreven brief stond kan ik niet meer reproduceren. Wat de strekking was wel. Het was een afscheidsbrief aan een deel van mijzelf dat mij niet meer diende. Het ging om een overlevingsmechanisme met bijbehorende patronen die in mij waren genesteld. Bestaansrecht en zelfbehoud waren hier de onderliggende veroorzakers van. En hoewel ik de oorzaken hier lekker kort en bondig weet op te schrijven, was de weg naar deze kennis er eentje van ruim 10 jaar.
Afwijzing in de liefde
Misschien dat het overlevingsmechanisme mij diende toen ik jonger was en dat het me toen gaf wat ik nodig had. Maar in 2017 werd mij heel helder dat het mij belemmerde. Dit manifesteerde zich vooral op het vlak van daten en relaties, die tot dan toe moeizaam gingen. Ik heb veel afwijzing gevoeld, zóveel dat je bijna zou zeggen dat ik het opzocht. En het boeiende is: dat deed ik ook. Heel lang onbewust en later iets bewuster. Niet omdat ik dat graag wilde, maar omdat ik niet anders wist. Het was bekend terrein en ironisch genoeg daardoor voor mij “veilig”. Terwijl ik mezelf daardoor stukje bij beetje steeds verder de minderwaardigheid in duwde. Ik was er lange tijd niet aan toe om een andere plaat op te zetten of kende de plaat nog niet.
Je zou bijna denken dat ik het opzocht. Dat deed ik ook
Liefde vinden als prioriteit
Maar eind 2017 maakte ik de liefde prioriteit. Ik meldde me aan voor een coachingsprogramma met als doel: vind jouw man in 6 weken! Toen de Facebook-advertentie voor het betreffende traject in mijn tijdlijn verscheen, moest ik een beetje lachen en tegelijkertijd was ik geïntrigeerd. Welke coach durft er nou zoiets te beloven?
Ik schreef mij in voor een gratis webinar en dat was de aanloop naar de enorme verschuiving die ik kort daarop zou ervaren. De webinar ging over hoe je verschijnt op een date. En dan heb ik het niet over een outfit, wel of geen lippenstift of bril op, maar: hoe zit jij daar eigenlijk? Ben je authentiek of probeer je een plaatje te presenteren waarvan jij denkt dat de man dat wil zien? Durf je je wensen te uiten, zoals het hebben van een relatie of een kinderwens? Enzovoort. Mijn coach geloofde dat als je écht het werk erin zou steken, liefdevol naar jezelf kon kijken en over al je opdoemende angsten heen kon stappen, het écht mogelijk was om je liefdespartner in 6 weken te vinden.
Vooral NIET jezelf zijn
Om even antwoord te geven op een aantal vragen die in de alinea hierboven genoemd worden: nee, ik was nooit helemaal mezelf tijdens een date. Nee, ik liet nooit alle kleuren van mezelf zien en deed vaag over dingen die heel belangrijk voor mij waren. Waarom? Omdat ik bang was dat mijn date dan direct de benen zou nemen en ik nooit meer iets zou horen. Mijn strategie was onbewust: wees niet helemaal jezelf, niet te kwetsbaar, kom niet te “needy” over, leg niet al je kaarten direct op tafel, wees niet teveel. Bang voor afwijzing. Maar de persoon die mij met deze instelling het meest afwees was - misschien raad je het al - ikzelf.
Gewoon jezelf zijn; een advies dat dagelijks, te pas en te onpas in allerlei situaties aan mensen gegeven wordt. Het klinkt zo logisch en simpel. Maar om jezelf te kúnnen ZIJN moet je wel weten wie dat dan eigenlijk is. En om haar dan te durven zijn in al haar kleuren, moet je haar wel omarmen, accepteren en ook (een beetje) van haar kunnen houden.
Ik was bang dat mijn date direct de benen zou nemen
Omarmen in plaats van straffen
Wat het afscheidsbriefje betreft, was het vooral belangrijk om te weten wie ik niet (meer) was. Namelijk een stampvoetend meisje dat het gevoel had dat ze niet werd gezien. Het meisje dat zichzelf niet goed genoeg vond. Dat vooral bezig was met hoe ze door jongens gezien kon worden. En daar te ver in kon doorslaan, waardoor ze zichzelf verloor en niet meer stilstond bij wat ze zélf eigenlijk wilde. Ergens onderweg is het me gelukt om te stoppen met dat meisje te straffen. Het lukte me om haar anders vast te pakken, een arm om haar heen te slaan en met liefde naar haar te kijken. Ik kon eindelijk al haar emoties doorvoelen en ook weer een plekje geven. De tijd om haar los te laten was daar.
Ik ben het strand op gelopen en heb me gericht naar de zee. Ik deed mijn schoenen uit en zette mijn voeten stevig in het frisse zand. Ik pakte mijn briefje tevoorschijn en las het hardop voor. Ik bedankte de Anouk die uit liefde voor mij zo goed voor me had willen zorgen. En legde uit dat, om te groeien en mijn wensen te laten uitkomen, ik haar bescherming niet meer nodig had. Terwijl ik mijn briefje hardop oplas, leek het wel of de wind extra aanzette. Ik werd gezandstraald, het voelde alsof dat stampvoetende meisje wat tegensputterde. De elementen deden duidelijk mee tijdens dit afscheid. Ik liep dichter naar de zee, waar ik het briefje ritueel verbrandde (dat ging zeker wat moeizaam gezien de wind) en liet de as in zee vallen.
Magie
Ik ben nog even op het strand blijven staan om te genieten van de overtrekkende donkere wolken en van de zon. Het voelde goed zo. Het lukte de zon om wat stralen door de wolken heen te duwen. Dat was wel een klein beetje magisch en gelukkig hebben we de foto’s nog. Want mijn lieve vriendin, die op afstand heeft staan kijken naar mijn ritueel, had haar professionele fotocamera bij zich en had deze ook gebruikt. Toen ik terugliep onthaalde ze mij met een traan en een dikke knuffel, want ook zij zag de magie voor zich ontvouwen en dat raakte haar.
Zij zag de magie voor zich ontvouwen en dat raakte haar
Een goede relatie met jezelf
Als ervaringsdeskundige weet ik wat voor enorm positieve verandering een goede relatie met jezelf teweeg kan brengen. Het heeft op zoveel meer gebieden invloed dan ik van tevoren had kunnen bedenken. Wie goed is met zichzelf is dat vaker ook met anderen. Wie voor zichzelf zorgt en zichzelf accepteert vindt hopelijk ook zelfliefde. Wie goed is met zichzelf is in staat tot zelfbehoud binnen relaties. Zonder overlevingsmechanisme of strategie, maar vanuit pure verbinding met zichzelf. In mijn optiek is dat een van de mooiste cadeaus die je jezelf (én je naasten!) kunt geven.
P.S. Even die cliffhanger uit de weg ruimen. Want is het nou gelukt met die partner? Uiteindelijk was het voor mij 8 weken na het beëindigen van mijn 8-weekse coachingstraject. Best een goeie score toch? Op dinsdag 20 februari 2018 ontmoette ik een Tindermatch die mijn huidige, ontzettend lieve levenspartner is én de vader van onze mooie dochter.
